Այսինքն` թշնամու կողմից հերթական պատերազմ սանձազերծելու օրը մարդը հասկացել է, երկրի փաստացի ղեկավարը գլխի է ընկել, որ մենք մենակ ենք։ Իսկ ես` ոչ քաղաքագետս, ոչ երկրի ղեկավարս, այդ պատերազմից մոտ 4-5 օր առաջ 2020 թ. նիկոլի պայմանավորված պատերազմից հետո մի բուռ դարձած Արցախի քարտեզով հոդված էի տեղադրել իմ էջում (որը տպագրվել էր նաև «Հրսպարակ» թերթում) ու հավելել` «Հիմա այս քարտեզի վրա համառոտ քննարկենք, թե որտեղ ենք գտնվում, ովքեր են մեր հարևանները, բարեկամները, դաշնակիցները, թշնամիները»։
Ներկայացնելով մեր բոլոր հարևան երկրների` Ադրբեջանի ու Թուրքիայի, Վրաստանի ու Հայաստանի, Իրանի ու Ռուսաստանի, ինչպես նաև Արևմուտքի վերաբերմունքը մեր հանդեպ, բացատրել էի, որ մենք չունենք բարեկամ, դաշնակից երկիր, չորս կողմից շրջապատված, պաշարված ենք թշնամիներով ու միայնակ ենք...
Հոդվածս այսպես էի եզրափակել.«Եվ մեզ համար հարցերի հարցն է` ի՞նչ է մեզ սպասում ու ի՞նչ կարող ենք անել, որ գոնե կարողանանք պաշտպանել ու փրկել արցախցիներին»։
Ի դեպ, Արա Հարությունյանը ոչ միայն ամիսներ առաջ, այլև անգամ տարիներ առաջ էր գրել, զգուշացրել սպասվող աղետի մասին։
Եթե մեր ղեկավար կոչվածներն այդ օրերին, հատկսպես դրանից ավելի վաղ ահազանգեին աշխարհով մեկ, որ մենք թշնամու կողմից շրջափսկված ու պաշարված ենք և հերթական անգամ ցեղասպանվելու վտանգի առաջ, ու պահանջեին մեզ հումանիտար միջանցք տրամադրել և մի քանի ամիս ժամանակ տալ, որպեսզի առանց անօրեն անցակետերի դուրս գանք Արցախից, իսկ Ադրբեջանից պահանջեինք փոխհատուցում` մեր հայրենի հողի դիմաց, ապա ոչ թե այսպես խայտառսկ ձևով, այլև երիցս ավելի արժանապատիվ կարտագաղթեինք մեր երկրից։
Սակայն նման բան չեղավ, որովհետև երեք տասնամյակ շարունակ մեզ ղեկավարում էին բառիս բուն իմաստով տգետ ու ընչաքաղց կարիերիստները, որոնք ոչ մի գաղափար չունեին քարտեզից, մեր աշխարհագրական դիրքից, մեր հանդեպ անխտիր բոլոր հարևանների վերաբերմունքից ու փոխարենը միայն հրաշալի գիտեին երկիր ավերելը, թալանելը և օրուգիշեր ժողովրդին կեղծիքով ու ստերով կերակրելը։
Ու եղավ այն, ինչ պիտի լիներ, քանի որ արդեն ստեղծվել էին իդեալական նպաստավոր պայմաններ` թուրքերի ու Արևմուտքի ջանքերով երկրի ղեկին հայտնվել էին բացահայտ թշնամու շահեր սպասարկող ապազգային տարրերը։
Երեսուն տարի թշնամին կոնկրետ գործ է արել, հզորացել, դիվանագիտական, տեղեկատվական դաշտերում ու բոլոր ոլորտներում նպատակաուղղված աշխատում էր, իսկ մեր քաղաքական գերագույն ոչնչություններից մեկը, որ իրեն նժդեհական էր ներկայացնում, եվրախորհրդարանի ամբիոնից 2011-ին ի լուր աշխարհի հայտարարում էր, թե Ադրբեջսնը պատերազմի է պատրաստվում, իսկ մենք մեր ժողովրդին խաղաղության ենք պատրաստում։ Ու մեկը չեղավ այդ տհաս, տգետ, ընչաքաղց արարածին ասեր` Նժդեհի գաղափարներից ու բարոյականությունից հազարավոր մղոն հեռու, բայց նժդեհականությունը քեզ համար դիմակ դարձրած մարդուկ, բա քո Նժդեհը չի՞ ասել` «Խաղաղություն ես ուզում, պատրաստվիր պատերազմի»...
Ու երեք տասնամնակ ահա այս կարգի բոլոր առումներով, ու հատկապես քաղաքականապես տգետ, դիլետանտ, սոված, ագահ, կարիերիստ, նավից պարահանդես ընկած արկածախնդիրներին ու բախտախնդիրներին ենք ղեկավարներ ընտրել, ու պարզ է, որ մի օր փուչիկը պիտի պայթեր։ Եվ պայթեց։
Ցավոք սրընթաց վայրէջքը, անկումը դեպ անդունդ շարունսկվում է։
«Հրապարակ» օրաթերթ
Комментариев нет:
Отправить комментарий