Նիկոլը և կորոնավիրուսը

Թիկնապահների ուղեկցությամբ Նիկոլը մտնում է նախապես դատարկված սրճարան մի բաժակ սուրճ խմելու և հանկարծ լսում է մի ձայն.
- Պրիվետ, Նիկո։

«Պրիվետ, Նիկո»-ն լսելով, անմիջապես այլ «պրիվետ» է հիշում ու սարսափած մտածում՝ Քոչարյանը մոտերքում է՝ իր մարդկանցով... Շուրջն է նայում՝ անծանոթ մարդ չկա, միայն իր 40 թիկնապահներն են։ Մատուցած սուրճը մոտեցնում է շուրթերին՝ կրկին նույն ձայնը.
- Պրիվետ, Նիկո։

Գույնը գցած, դիմում է թիկնապահներին.
- Բրոնեժիլետս բերեք։
- Բրոնեժիլետը երեկվանից ձեր հագին է, շեֆ,- թեթև կռանալով, ականջին կամաց շշնջում է մոտ կանգնած թիկնապահը,- անգամ մոռացել էիք քնելիս հանել...

Նիկոլն անհանգիստ խմում է իր բաժակ սուրճը, առանց վճարելու դուրս գալիս և՝ նորից նույն ձայնը.
- Պրիվետ, Նիկո։

Կատաղած նայում է թիկնապահներին՝«Էս ո՞նց են թույլ տվել կողմնակի մարդ հայտնվի մոտերքում։ Պահակախումբս, թիկնապահների թիվը պետք է կրկնապատկել»։ Բայց թիկնապահները հանգիստ ուղեկցում են իրեն, իսկ մոտերքում անծանոթ շնչավոր չի երևում։
Նստում է մեքենան ու անմիջապես ինքը շտապ փակում դուռը։ Երբ մեքենան շարժվում է, հանգիստ շունչ է քաշում, բայց մի քանի վայրկյան հետո կրկին լսում է նույն ձայնը.
- Պրիվետ, Նիկո։

- Էդ ո՞վ է, ո՞վ ես դու,- սարսափած հարցնում է Նիկոլը։
- Կորոնավիրուսը։
Նիկոլը գույնը գցում է.
- Ո՞նց թե։ Որտե՞ղ ես դու։
- Քո մորուքի մեջ,- հնչում է պատասխանը։
- Ի՞նչ ես ուզում ինձանից, ինչո՞ւ ես եկել։
- Եկել եմ, տեսնեմ ինչպես ես պինցետով ինձ բռնում և տնական արաղի մեջ խեղդում։

Նիկոլը շտապ զանգում է Արսեն Թորոսյանին.
- Վռազ եկ ինձ մոտ։

Հենց հասնում է աշխատավայր, անմիջապես հայտնվում է Արսեն Թորոսյանը։
- Բա՞ն է պատահել, շեֆ,- հարցնում է։
- Արտակարգ իրավիճակ է, մորուքիս մեջ կորոնավիրուս կա, ինչպե՞ս բռնենք։

- Դժվար գործ է,- պատասխանում է Թորոսյանը,- պետք է մորուքդ սափրես, շեֆ։
Նիկոլը վեր է թռչում նստած տեղից ու զայրացած գոչում.
- Արա՛, դու հասկանո՞ւմ ես, թե ինչ ես ասում։ Էդ ո՞նց թե՝ մորուքս սափրեմ։ Որ մորուքս խուզեմ ու ինձ հարցնեն, թե ինչո՞ւ չեմ նախկին խոստումներս կատարում, ինչպե՞ս պաշտպանվեմ էդ հարցից ու ասեմ՝ իրավիճակ է փոխվել... Իսկ գուցե Տոնոյանին կանչենք։

- Տոնոյանը գա ի՞նչ անի կորոնավիրուսին,- տարակուսանքով հարցնում է Արսեն Թորոսյանը։
- Մինաիսկածելով չի՞ կարող մորուքիս կորոնավիրուսը գտնել։

- Դա անհնար բան է, շեֆ, կորոնավիրուսը շատ փոքր, փոշեհատիկից փոքր մանրէ է, մինաիսկածելը չի օգնի։

Այդ պահին ինչ-որ տեղից լսվում է Արթուր Վանեցյանի բարձր քրքիջը.
- Հա՜, հա՜ հա՜... Նիկոլ, այսինքն՝ պարոն Փաշինյան, ոչ մի կորոնավիրուս չկա, վերնաշապիկիդ գրպանում գտնվող գրիչի վրա «ժուչոկի» պես մի բան կա, հանիր ու դեն նետիր...

ՎԱՐԴԳԵՍ ՕՎՅԱՆ