Ախր շատ հետաքրքիր է, արդեն քանի՜ տարի է մարդիկ, ՀՀ քաղաքացիները սեփական երկրից անընդհատ գնում են, մեկնում են, անգամ փախչում են այլ երկրներ, օտար երկրներ։ Որքան գիտեմ, ԱՄՆ-ն, Ֆրանսիան, Գերմանիան նույնպես անկախ, ժողովրդավարական երկրներ են։ Ինչո՞ւ այնտեղից քաղաքացիները չեն գալիս Հայաստան, ինչո՞ւ մերոնք են հնարավորության դեպքում անմիջապես ճամպրուկներ կապում։ Գուցե նրանց անկախությունը, ժողովրդավարությունը մերինից տարբեր, սխալ անկախություն է, նրանց ազատությունը սխալ ազատություն է։ Կամ գուցե մե՛ր անկախությունը, մեր ազատություն-ժողովրդավարությունն է սխալ։ Այդ դեպքում ինչո՞ւ այս սխալն անվերջ կրկնվում է չար երազի պես։ Բայց սա երազ չէ, ախր։ Երազում կարող են քեզ խաբել, իրական կյանքում հնարավոր չէ շարունակ խաբել։
Նստել ու մտածում եմ. ինչո՞ւ իրերը չենք կոչում իրենց անուններով։ Ախր սա կրկնակի հանցագործություն է։ Դրանով նաև մարդկանց հավատը, երազանքն ենք սպանում։ Եթե դու ասում ես՝ սա ժողովրդավարություն է, ապա նշանակում է, որ դու ասում ես՝ դրանից առաջ այլևս մարդավարի ոչինչ չկա, սա ամենավերջն է, սա բոլորիս իրական ու անիրական երազանքների գագաթնակետն է։ Դրանից վեր այլևս բարձունքն չկա, մի՛ երազեք այլևս, դուք արդեն ձեր երազների գրկում եք...
Բայց, գրողը տանի, ախր երազներից չեն փախչում՝ ինչպես բորոտից։ Ուրեմն ինչ-որ բան այն չէ, ուրեմն սա մեր երազածը չէ, ուրեմն մեզ խաբում եք։ Սպանում եք վաղվա, ապագայի մասին մեր վարդագույն երազները։
Սակայն ավելի լավ չէ՞ չխաբեք մեզ, տղամարդու պես խոստովանեք, որ սա ժողովրդավարություն չէ, սա անկախություն չէ, սա բոլորովին ուրիշ բան է՝ անարխիա է, բռնապետություն է, անօրինություն է, ոստիկանական երկիր է կամ նման մի այլ իրավակարգ է, որտեղ մարդ բացարձակապես արժեք չէ, մարդը ոչինչ է, արժեքը փողն է միայն, որտեղ Ոսկե հորթն է միակ աստվածը... Ու մարդիկ կհասկանան, թե որտեղ են ապրում ու կսկսեն երազել Ազատության, Անկախության, Ժողովրդավարության մասին։ Մարդիկ արդեն երազանք կունենան։ Այս երկրում, Հայոց մեր երկրում, իրենց սեփական երկրում մարդավարի ապրելու երազանք։ Եվ գուցե նաև սկսեն պայքարել այդ երազանքի իրականացման համար...
2008 թ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий